മലമുകളിലെ സന്ധ്യയില്‍ തണുത്തു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ തോന്നി. ദേവീ... ഇത്രയേകാന്തതയിലിരുന്ന് എന്തിനാണിങ്ങനെ നെറിയില്ലാത്ത മനുഷ്യകുലത്തിനു നേരെ നീ അഭയവരദ മുദ്രകള്‍ കാണിക്കുന്നതെന്ന്.
ഇനി പ്രണയിക്കുമ്പോള്‍ നമ്മുടെ ആത്മാവുകള്‍ സംസാരിക്കും! ആ നേരേ മുറിഞ്ഞ ആകാശത്തു വച്ചു നമ്മള്‍ കലാപങ്ങളെക്കുറിച്ചു സംസാരിച്ചു ,വിപ്ലവത്തെക്കുറിച്ച് വാചാലരാകും!അല്ല അവിടെ വച്ചായിരുന്നു ആ അഴുക്കു നിറഞ്ഞ ആകാശത്തിനടിയില്‍ വച്ചാണു അവള്‍ സ്വപനങ്ങളെക്കുറിച്ചു സംസാരിച്ചതു.
5 comments:
മലമുകളിലെ സന്ധ്യയില്‍ തണുത്തു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ തോന്നി.
ദേവീ... ഇത്രയേകാന്തതയിലിരുന്ന് എന്തിനാണിങ്ങനെ നെറിയില്ലാത്ത മനുഷ്യകുലത്തിനു നേരെ നീ അഭയവരദ മുദ്രകള്‍ കാണിക്കുന്നതെന്ന്.
കൂടജാദ്രിയിലെ ആകാശം.
ഇനി പ്രണയിക്കുമ്പോള്‍ നമ്മുടെ ആത്മാവുകള്‍ സംസാരിക്കും!
ആ നേരേ മുറിഞ്ഞ ആകാശത്തു വച്ചു നമ്മള്‍
കലാപങ്ങളെക്കുറിച്ചു സംസാരിച്ചു ,വിപ്ലവത്തെക്കുറിച്ച് വാചാലരാകും!അല്ല
അവിടെ വച്ചായിരുന്നു
ആ അഴുക്കു നിറഞ്ഞ ആകാശത്തിനടിയില്‍ വച്ചാണു അവള്‍ സ്വപനങ്ങളെക്കുറിച്ചു സംസാരിച്ചതു.
കവിത തന്നെ, ക്യാമറയിലും.
റഷീ :)
Post a Comment